بانجی جامپینگ
برای طرفداران هیجان و ماجراجویانی که دوست دارند نهایت خطر را تجربه کنند، بانجی جامپینگ اسم آشنایی است؛ ورزشی که در آن افراد بیباک و با دل و جرأت از بالای ساختمانها، برجها یا موانع طبیعی مرتفع به پایین میپرند و قبل از برخورد به زمین بین زمین و آسمان معلق میمانند؛ البته با کمک کش خیلی محکمی که به آنها بسته شده! تحمل ترس و وحشتی که در زمان پرش در بانجیکارها به وجود میآید و فشاری که به آنها وارد میشود، کار هرکسی نیست؛ حالا اگر بانجیکارها شرایط ایمنی را هم رعایت نکنند، خطرات کار چند برابر میشود؛ شاید به همین خاطر است که اسم بانجی جامپینگ در فهرست خطرناکترین ورزشهای دنیا هم ثبت شده است.
ادامه مطلب ...
میراث قبیله وانوآتو
با اینکه پرش از یک برج 23 متری که از چوبهای بامبو ساخته شده، در حالی که فقط چند شاخه نازک درخت انگور به عنوان حفاظ درآن به کار میرود کار دور از ذهنی به نظر برسد اما حقیقت دارد. این کاری است که بیشتر افراد قبیله وانوآتو در جزیره پنتکاست در جنوب اقیانوس آرام در فستیوال ناگهول که هر سال پس از خرمنچینی برگزار میکنند، انجام میدهند.
درحقیقت آنها بانجی جامپینگ مدرن و امروزی را از سالها قبل با این سبک و شیوه انجام میدهند. تاریخچه این بازی در فرهنگ قبیله وانوآتو به 1500 سال قبل برمیگردد. آنها به جای استفاده از طنابهای محکم، از شاخههای موجدار درختان تاک استفاده میکنند و از روی یک برج بلند که از چوبهای بامبو ساخته شده به داخل تنگهای وحشتناک میپرند که زنده بیرون آمدن از آن تقریبا ناممکن به نظر میرسد. این برج بامبویی بیش از 25 متر ارتفاع دارد و تقریبا تمام 300 نفری که در این قبیله زندگی میکنند، در طول جشنشان این پرش را امتحان میکنند. این کار در قبیله وانوآتو نوعی شکرگزاری و دعا برای داشتن سالی پرمحصول به حساب میآید. البته این پرش، یک مراسم تشریفاتی هم برای جوانانی که دوران کودکی را پشت سر گذاشتهاند به حساب میآید چون آنها با این پرش میتوانند شجاعتشان را نشان بدهند. نکته جالب اینجاست ارتفاعی که هر شخص از آن میپرد بسته به سن و شرایط روحی او متغیر است و هر کس بخواهد میتواند از ارتفاع کمتری هم بپرد. با این حال بیشتر وقتها وقتی کسی برای پرش داوطلب میشود با دوستان و خانوادهاش خداحافظی کرده و حتی وصیت میکند چون ممکن است هیچ وقت برنگردد. در این پرشها تا به حال عده بسیاری زخمی شدهاند ولی خوشبختانه تا به حال هیچ کس جانش را از دست نداده است. اما پای این ورزش عجیب در سال 1950 به کشورهای دیگر دنیا باز شد؛ آن هم زمانی که دیوید آتنبورگ و گروهی از فیلمسازان شبکه بیبیسی، از فستیوال ناگهول قبیله وانوآتو گزارش تهیه کردند.
با پخش این گزارش از شبکههای مختلف توجه افراد ماجراجو به این بازی عجیب مردم وانوآتو جلب شد. تا اینکه سالها بعد - یعنی در سال 1979 - بانجی جامپینگ مدرن توسط تعدادی از اعضای باشگاه ورزشهای خطرناک آکسفورد و از روی پل معلق کلیفتون در بریستول انجام شد. با اینکه این پرش موفقیتآمیز بود اما لحظاتی پس از اجرای این نمایش، تمامی آنها توسط نیروهای پلیس دستگیر شدند و انجام بانجی جامپینگ ممنوع اعلام شد تا اینکه به خاطر علاقه زیاد طرفداران این ورزش و پافشاری آنها، بانجی جامپینگ از سال 1982 آزاد اعلام شد و حتی بانجیکاران پرشهای خود را نه فقط از روی مکانهای ثابتی مثل پلها، برجها و آسمانخراشها بلکه از روی مکانهای متحرکی مثل بالنها هم انجام میدهند.
قربانیهای بانجی جامپینگ
هر ورزشی در عین هیجانانگیز بودن با خطرات زیادی هم همراه است و باید طبق قوانین بازی و با رعایت کامل مسائل ایمنی انجام شود؛ بانجی جامپینگ هم از این قاعده مستثنا نیست، با این حال افرادی که در پرشهایشان دچار آسیبدیدگی میشوند به دو گروه تقسیم میشوند: کسانی که از وسایل مطمئن و استاندارد استفاده نمیکنند و کسانی که با وجود وسایل خوب به درستی پایین نمیپرند. یکی از این افراد بدشانس مایکل لاش بود که در سال 1986 به خاطر جراحات زیادی که در زمان پرش اشتباه روی بدنش به وجود آمد، از دنیا رفت. در سال 1997 لورا پترسون یکی از 16 عضو تیم قهرمانی بانجی جامپینگ آمریکا به خاطر آسیب شدیدی که به جمجمهاش وارد شد، جانش را از دست داد. او به خاطر پرش اشتباهی که انجام داد نتوانست خودش را کنترل کند و سرش به شدت با دیواره سکوی پرش لوئیزیانا برخورد کرد.
ریشی باوجا هم یکی دیگر از قربانیان ورزش بانجی جامپینگ است که بعد از پرش از پل 80 متری نتوانست تعادلش را حفظ کند و پس از چند بار بالا و پایین رفتن ناگهان طنابش رها شد و از ارتفاع 50 متری به درون آب سقوط کرد. البته ضربهای به سرش وارد نشد اما از ناحیه سینه به شدت با سطح آب برخورد کرده و همین امر باعث پارگی طحال، ترکیدگی جگر و شکستگیهای کوچک در استخوانها و قفسه سینهاش شد. ریشی مجبور شد یک ماه تمام را بدون تکان خوردن در بیمارستانی در بانکوک بگذراند و بعد از آن به خانه خود در یورکشایر برگردد. با توجه به آسیبدیدگیهای ریشی هیچ کس باور نمیکرد که او بتواند از مرگ حتمی نجات پیدا کند. ریشی که حالا در سلامت کامل به سر میبرد، درباره تجربه سقوطش میگوید «من میدانستم که این ورزش ممکن است بسیار دلهرهآور باشد اما نمیدانستم میتواند تا این حد خطرناک باشد.»
اسم یک زوج انگلیسی به نامهای تیزیانا آکورا 25 ساله و آلبرتو گالتی 26 ساله هم در فهرست قربانیان ورزش بانجی ثبت شده است. آنها که برای ماه عسل خود به ایتالیا رفته بودند، پس از پرش از یک برج بانجی جامپینگ جان خود را از دست دادند. بعد از تحقیق از صاحب برج پرش مشخص شد که این برج برای تعمیرات جزئی بسته بود و او با اصرار زوج جوان مجبور شده بود برج را برای پرش آماده کند. این برج چهار سال متوالی مورد استفاده قرار گرفته بود و تا آن زمان هیچ حادثهای در آنجا اتفاق نیفتاده بود. نکته عجیب این بود که با اینکه طنابی که به پای زوج بسته شده بود تحمل وزن 2000 کیلوگرم را داشت اما از شانس بد آنها، وزن 90 کیلوگرمی آلبرتو را تحمل نکرده و پاره شد. تیزیانا هم که همزمان با شوهرش از بالای برج پایین پریده بود از دیدن این صحنه وحشتزده شده و به خاطر از دست دادن تعادلش به شدت با دیوار برج برخورد کرد و به خاطر ضربهای که به سرش وارد شد جان خود را از دست داد.
شایعترین مشکلات بانجی
به جز این آسیبهای خطرناک، بانجی جامپینگ کارها ممکن است هنگام پرش مشکلات خاص بدنی و روحیای را تجربه کنند که البته بیشتر آنها موقتی و زودگذر هستند و البته تعداد کل گزارشهای ثبت شده به تعداد انگشتان دست هم نیست.یکی از این مشکلات نابینایی موقتی است که به خاطر پارگی بعضی از رگهای شبکیه چشم بر اثر فشار بیش از حد به وجود میآید. همین موضوع باعث نابینایی موقتی میشود که البته پس از چند روز ترمیم شده و مشکل رفع میشود. ولی در بعضی از موارد هم این پارگی خیلی شدید بوده و برای جلوگیری از جمع و لخته شدن خون، بانجی کار به عمل جراحی نیاز پیدا میکند. مشکل بعدیای که برای بانجیکارهای تازهکار به وجود میآید، دیدن اشکال قرمز رنگ در جلوی چشم است، تجربهای که در زمان وحشت بیش از اندازه برای بیشتر انسانها پیش میآید. البته این مشکل هم در عرض چند ساعت از بین میرود.
یکی دیگر از مشکلات شایع بانجی جامپینگ تعویق گردش خون در قسمت ران پا بعد از پرش است. خوان پابلو یکی از بانجی جامپرکارهایی بود که پس از گذشت چند روز از پرشش از برج معروف بانجی در کلمبیا دچار دردی خفیف در پاهایش شد ولی به آن اهمیت نداد. اما بعد از پنج ماه درد پایش آنقدر زیاد شد که راه رفتن برای او دشوار شده بود. پزشکان بعد از بررسی مشکل خوان به این نتیجه رسیدند که گردش خون در قسمت ران پای او دچار مشکل شده است و همین امر باعث خشکی در رگهای این ناحیه شده است. خوان پنجمین نفر در کل دنیا بود که دچار این مشکل شده بود. او برای درمان خود به بیمارستانهای زیادی رفت و با مشهورترین پزشکان مشورت کرد اما هیچ کدام از آنها نتوانستند راهحلی به خوان پیشنهاد کنند. به خاطر همین خوان 36 ساله مجبور است تا آخر عمر از عصا برای راه رفتن استفاده کند.
برچسبها : بانجی جامپینگ,همه چیز در مورد بانجی جامپینگ,دانستنیهای ورزشی بانجی جامپینگ,شایعترین مشکلات بانجی,قربانیهای بانجی جامپینگ,دانستن ورزش باجی جامپینگ,بانجی جامپینگ و قبیله ی ان
